Ik ben Kaatje

Mijn foto
Ik ben ik. Ik ben dol op mijn leven, maar ik vind het leven ook best wel een uitdaging. Mijn hoofd zit vol, bomvol. Ik denk met een snelheid sneller dan het licht. Bloggen is mijn uitlaatklep. Bovendien vind ik mezelf belabberd in mijn contact met mensen, hoewel ik het volgens mijn medemens best aardig doe hoor. Bloggen helpt mij in het kunnen meedraaien in de echte wereld. Een oefenplekje. En dan vind ik het ook nog eens heerlijk om te schrijven. Mijn boek zou allang in de winkel hebben gelegen, uiteraard, maar ja, ik heb het zo druk...

dinsdag 31 mei 2016

Mama 3.0

Toen ik laatst schreef over nieuw leven, gaf ik al een kleine hint.... Niet alleen leiden ik en mijn gezin nu een nieuw leven, er komt ook nog eens nieuw leven aan. Ik ben namelijk in verwachting! Tegen alle verwachtingen, in ieder geval die van mij, in.

Mama 3.0, dat is eigenlijk hoe ik mezelf zie. Het is natuurlijk mijn 3e, maar de 3.0-versie is vooral omdat ik weer een andere moeder, een ander mens ben dan bij de vorige twee. Ik voel me steeds een geüpgrade versie van mezelf.

Bij mijn eerste was ik geloof ik nog überhaupt geen moeder. Arme hij! Het heeft ons alle twee wel een beetje beschadigd. Maar ik merk dat de tijd kan helen en we worden gelukkig steeds hechter. Voor mijn tweede was ik al wel een moeder, maar door persoonlijke issues kon ik nog niet helemaal bij mijn moederinstinct. Mijn band met haar is hechter. Iets waar ik soms wel mee worstel, omdat die band met mijn eerste stroever is. Het zou natuurlijk ook nog een jongen-meisje-verschil kunnen zijn, dus laat ik er nou ook niet te veel achter zoeken.

En nu dan de derde. Met mijn moederinstinct zit het inmiddels helemaal goed! Daar heb ik intensief aan gewerkt. Toch maakt dit het niet per se makkelijker. Om eerlijk te zijn, dit voelde als de moeilijkste beslissing die ik in mijn leven heb moeten maken. Maanden heb ik getwijfeld, gedacht, gevoeld.

Ik vind zwanger zijn gewoon heel moeilijk. Ik heb namelijk al moeite genoeg om me staande te houden in de wereld. Ik snap mezelf regelmatig niet en de wereld om mij heen snap ik ook niet. Waarschijnlijk snapt de wereld mij de helft van de tijd ook niet, dus je snapt dat niet alles appeltje eitje is. Door de hormonen snap ik er echter nóg minder van en bovendien vind ik het erg moeilijk om ziek, zwak en misselijk te zijn, terwijl mijn lichaam als het ware wordt overgenomen.
Bovenal vind ik het natuurlijk heel erg spannend om in een nieuwe relatie weer een kindje te krijgen. Mijn vorige gezinssamenstelling was tenslotte niet echt een daverend succes, wat helaas wel mijn referentiekader heeft gevormd...

Neemt niet weg dat ik heel erg blij ben met die mini in mijn buik! Alle 'tegen'-gedachten kon ik weerleggen en het 'voor'-argument, het gevoel van JAAA dit wil ik, won uiteindelijk met grote voorsprong.

Het is deze zwangerschap alsof ik alles veel bewuster beleef. (Ja duh, dat krijg je als je sowieso eindelijk het leven bewust meemaakt.) Ik vind het allemaal honderd keer spannender en ook wonderbaarlijker. Vorige keren was ik een stuk jonger, misschien heeft het daarmee te maken. Het is dan kennelijk toch vanzelfsprekender. Nu kan ik ineens alles laten vallen en verbaasd denken 'wat een wonder is dit in mijn buik!'
Het grootste verschil tussen deze zwangerschap en de vorige twee is dat ik mezelf nu meer accepteer. Dat geeft me zoveel rust! Het is oké dat ik niet alleen maar super blij ben, het is oké dat ik eigenlijk alleen maar de hele dag wil slapen, het is oké als ik alleen maar yoghurt met fruit en cruesli wil eten in plaats van mijn gebruikelijke veel gezondere menu vol salades en groene smoothies. Het is alleen niet zo oké als ik weer 25 kilo aankom, zoals de eerste keer, maar daar kan ik wel aan werken…

6 opmerkingen:

  1. Jeetje, dat is me gelijk wel weer een hoop nieuws, wat ik op je blog lees... Maar gefeliciteerd met deze zeer gewilde en bewuste zwangerschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van harte gefeliciteerd!! Dat is een mooie verbindende factor tussen iedereen dit nieuwe leven. Hechting is trouwens een wonderlijk iets hoor, want dat gaat niet vanzelf(wat ik dus altijd dacht).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje! Wij hadden laatst een ouderavond bij de kleuters met als thema hechting. Heel interessant en het gaf weer eens een nieuwe (antroposofische) kijk hierop. Het gaat inderdaad zeker niet vanzelf!

      Verwijderen
  3. Van harte gefeliciteerd!! Dat is een mooie verbindende factor tussen iedereen dit nieuwe leven. Hechting is trouwens een wonderlijk iets hoor, want dat gaat niet vanzelf(wat ik dus altijd dacht).

    BeantwoordenVerwijderen