Ik ben Kaatje

Mijn foto
Ik ben ik. Ik ben dol op mijn leven, maar ik vind het leven ook best wel een uitdaging. Mijn hoofd zit vol, bomvol. Ik denk met een snelheid sneller dan het licht. Bloggen is mijn uitlaatklep. Bovendien vind ik mezelf belabberd in mijn contact met mensen, hoewel ik het volgens mijn medemens best aardig doe hoor. Bloggen helpt mij in het kunnen meedraaien in de echte wereld. Een oefenplekje. En dan vind ik het ook nog eens heerlijk om te schrijven. Mijn boek zou allang in de winkel hebben gelegen, uiteraard, maar ja, ik heb het zo druk...

woensdag 1 juni 2016

Kip

Als ik moet kiezen welk dier ik nu volgens de Chinese kalender zou zijn, is het een kip. Niet dat ik nou zo weg ben van dat beest, maar ik voel me een kip.

Vriend noemt me tegenwoordig regelmatig legkip of broedkip. Heel fijn, ahum. Maar ja, hij lacht er lief bij en aait intussen over mijn babybuikje, dus ik vergeef het hem.
Zelf voel ik me meer een plofkip. Vooral aan het eind van de dag. Hoewel ik nog helemaal niet zo ver in mijn zwangerschap ben, denkt mijn buik daar duidelijk heel anders over. Ik voel me een luchtballon in menselijke verpakking. Ik kan elk moment opstijgen. Bovendien ben ik moe, heel erg moe, en ik kan me zo voorstellen dat een plofkip zich ook zo voelt. Rondbanjerend op een heel klein stukje grond en na een paar stappen al moe en klaar met alles. (Serieus, het begrip ‘moe’ heeft ineens een hele andere inhoud gekregen.) Om zich vervolgens vol te stoppen met maar weer wat eten. Je moet toch wat hè.


Ik ben niet alleen een plofkip, ik ben ook nog eens een stresskip. Ik weet dat stress niet goed is voor een baby in je buik* en toch kan ik het niet tegenhouden. Iets met hormonen enzo. Ik word gek van mezelf! Vriend wordt volgens mij ook gek van mij. En ik vind mezelf een irritant zeikwijf, zo op z’n tijd (veel tijd). Ik heb nog nooit last gehad van hormonale schommelingen. Niet tijdens mijn menstruatie en niet tijdens mijn eerdere zwangerschappen. Kennelijk krijg ik ze nu alsnog van alle keren hiervoor bij elkaar. Ik maak ruzie om de kleinste dingen (hoewel ik het hele grote dingen vind, maar Vriend is het daar meestal niet mee eens… ik weet niet wie er gelijk heeft), ik voel me eenzaam, heb ineens enorme verlatingsangst en noem maar op.
Ik hoop dat de stress in deze kip snel weer ophoepelt, dat zal de sfeer zeer ten goede komen! (Of Vriend moet gewoon weer even normaal doen, maar ja... dat zal hij toch anders zien ;)

En als ik dan geen kip zou zijn, dan ben ik een mammoet. Wat is dat een mooi woord en zo toepasselijk voor moeders… mam-moe’t, mam-moet, beide wat mij betreft zeer treffend!

Wat voor dier zou jij denk je zijn?

* (er is onderzoek naar gedaan met verbluffende, confronterende resultaten: zie de BBC-serie ‘Negen maanden in de maak’)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten